โรคพาร์กินสันคืออะไร

โรคพาร์กินสัน (Parkinson’s disease) คือโรคทางสมอง ที่เกิดจากเซลล์ประสาทในบางตำแหน่งเกิดมีการตายโดยไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ทำให้สารสื่อประสาทในสมองที่ชื่อว่า โดปามีน (Dopamine) มีปริมาณลดลง 

คำว่า “พาร์กินสัน” มาจากชื่อผู้ค้นพบโรคพาร์กินสันคือ นพ.เจมส์ พาร์กินสัน (Dr.James Parkinson) แพทย์ชาวอังกฤษที่เขียนอธิบายอาการของ โรคพาร์กินสันเป็นครั้งแรก ลงในบทความที่เรียกว่า “Shaking Palsy” ในปี ค.ศ. 1817 

ปัจจุบันโรคพาร์กินสันจัดเป็นโรคความเสื่อมของระบบประสาท (Neurodegenerative Diseases) ที่พบได้บ่อยเป็นอันดับ 2 รองมาจากโรคอัลไซเมอร์ (Alzheimer’s Disease) หรือโรคหลงลืม ในอัตราส่วนประมาณ 1 ใน 100 (ร้อยละ 1) ในคนที่มีอายุมากกว่า 65 ปีขึ้นไป และเพิ่มเป็นร้อยละ 1-3 ในผู้มีอายุมากกว่า 80 ปี มองดูแล้วตัวเลขอาจจะดูไม่มาก แต่ถ้าเป็นอัตราส่วนเทียบกับคนปกติเป็นจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว